Beste bloggers,
Hier ben ik dan met mijn artikel. Maar voor jullie dit lezen toch nog even zeggen waarom ik deze taak pas in het laatste jaar maak.
2 september 2010: ik startte met de verkorte opleiding kleuteronderwijzeres. Daarbij hoort dus ook een taak RZL. Vol goede moed startte ik ermee. Maar... de combinatie studeren, gezin en het goed willen doen maakte het voor mij onmogelijk om af te studeren in juni 2011. Ik opteerde om deze taak even aan de kant te zetten tot het volgende academiejaar.
juli 2011: ik ben er heelhuids geraakt, hoe heb ik het klaargespeeld? Ligt het behalen van een diploma dan toch binnen handbereik? Ik neem mijn taak RZL terug op. Waar waren we gebleven: het artikel.
artikel
Kleuters maken doodskist voor stervende lerares
De Standaard (2007) Auteur: Bjorn Maeckelbergh
Juf Eri van den Biggelaar noemt zichzelf ,,gelukkigste bijna-dode''
De kinderen uit de klas van juf Eri van den Biggelaar moeten enkel nog het deksel van haar kist maken.
In een school in het Nederlandse Someren timmeren de kinderen in de klas aan de doodskist voor hun stervende lerares. Zo willen ze het taboe rond de dood doorbreken. Juf Eri van den Biggelaar is alvast trots op haar kist. ,,Ze is met zo veel liefde gemaakt dat ik de gelukkigste bijna-dode ben.''
Mijn mening
De dood in je klas, een eigen doodskist, zelf stervende zijn en toch als "gelukkige juf" in de klas staan. Is dit allemaal wel mogelijk? Ik wist al snel dat ik iets ging doen met rouwen, de dood (zie stap 2 voor meer uitleg).
Ik heb voor dit kort maar krachtige artikel gekozen omdat het me aan het denken zet. Iedereen komt in contact met de dood: jong en oud. En het heeft een extra touch: het is zo emotioneel geladen. Ik ben zelf leerkracht en kan me niet inbeelden dat ik zo "open" over de dood in mijn klas kan praten. Waar haalt zij die moed vandaan?
Inderdaad, "taboe rond de dood doorbreken" zo beschrijft juf Eri het. Ze heeft gelijk. Wordt er in de kleuterklas rond de dood gewerkt, wat als het me in mijn eigen klasje overkomt, hoe gaan kleuters om met de dood? 1001 vragen stel ik me hierrond, alleen zoek ik geen antwoorden. Ach, ik zal wel iets zoeken als het me overkomt. Ik krijg hier kippenvel van, zowel van het artikel als van mijn eigen woorden. En toch zal ik ermee geconfronteerd worden in de klas.
Deze taak is voor mij de ideale manier om antwoorden te zoeken op de vragen die ik me eigenlijk al langer stel dan vandaag: "de dood - rouwen bij kleuters". En dan ben ik al een beetje voorbereid om het moment DAT ik ermee geconfronteerd word. Het is misschien niet het meest plezierige onderwerp, maar in een klas is het toch altijd vreugde/verdrietjes. Aan de kleuterjuf om hier gepast op te reageren. En dat ga ik uit mijn onderzoek hopelijk leren.
Sandra
Geen opmerkingen:
Een reactie posten