Uitdiepen van en nadenken over enkele gedichten

Dag bloggers,

Gedichten opsommen is gemakkelijk: maar wat doe je ermee. Hoe ga je ermee werken in de klas? Wat is mijn persoonlijke mening hierover? Weer iets om bij stil te staan. Hoe diep je dit uit en hoe denk ik na over gedichten?

Uit de besproken gedichtenbundel (zie vorige berichten) koos ik 3 gedichten, 1 voor mezelf en 2 voor in de klas. Laten we starten met een "veilig gedicht".

In de kring Nannie Kuiper

Maandagmorgen in de kring
en vertellen aan elkaar,
hoe het in het weekend ging.
Heel verschillend, luister maar...

Roelof rende met zijn zusje
door de duinen naar het strand,
met daarachter lekker langzaam
papa, mama, hand in hand.

Liesbeth mocht het boekje kopen
dat ze in de winkel zag
en het mooist van allemaal vond.
Ja, een fijne zaterdag.

Boris kreeg een bloementuintje,
helemaal voor hem alleen,
met wel honderd kleine plantjes
en een hekje er omheen.

Roosje speelde op haar kamer
met haar oude poppenhuis,
zaterdag en ook nog zondag.
Roosje bleef het weekend thuis.

En op zondag ging de hamster
van Marieke zo maar dood.
Daarom moet ze nu nog huilen,
zit ze bij de juf op schoot.

Maandagmorgen in de kring
en vertellen aan elkaar,
hoe het in het weekend ging.
Heel verschillend - dat is waar!

Waarom veilig? Dit is een gedicht waar elke kleuter zich in kan vinden. Maar dan moet je wel van je kleuter weten dat er een huisdier gestorven is. Heb je een huilende kleuter dan vraag je als kleuterjuf toch automatisch wat er is.

Dan stap ik naar mijn tranenkoffer en haal het gedicht eruit.Lees het voor en kijk naar de reacties van de kleuters. Wat kunnen er veel dingen gebeuren: leuke maar ook minder leuke momenten.

Vraag even naar de leuke momenten: vb wie is er al naar zee geweest, net zoals Roelof. Wat heb jij in de winkel gekocht,... tot je bij Marieke komt. Hoe voelt zij zich, waarom? Ik zou de verdrietige kleuter aanspreken en vragen of hij wil vertellen wat er bij hem thuis is gebeurd.Wil hij vertellen, graag. Laat hem zijn verdriet delen met de klas. Laat de andere kleuters nadenken over hoe we hem kunnen troosten en luister naar haalbare suggesties. Een tekening, de kader uit de tranenkoffer kunnen helpen. Wil hij niet praten dan zal ik hem toch vragen of hij even op mijn schoot (of naast me) wil zitten. E, net zoals Marieke. Een knuffel, een knipoog,... laat de kleuter voelen dat je er voor hem bent.

Mijn tweede gedicht:

Verhuis Geert de Kockere

Oma had het nog
zo mooi bedacht:
doodgaan
is verhuizen in de nacht.

Waar naartoe?
Wie helpt jouw koffers dragen?
had ik haar nog willen vragen.

Maar gisteren
is oma plots verhuisd

Heel alleen en zonder koffers.
Ik weet niet eens waarheen...


Een gedicht voor de oudere kleuter dat op elk moment kan voorgelezen worden. Ik probeer me in te leven in wat een kleuter denkt. Doodgaan is sterven, maar wat is verhuizen in de nacht? Dat is in het donker ergens anders gaan wonen. Waarom moet dat 's nachts, overdag is toch veel gemakkelijker? Op zo'n vragen bereid ik me dan voor. Dat betekent ineens weg zijn. Zoals een dief in de nacht, dat is een spreekwoord. Verhuizen in de nacht is ook zo, dat is niet echt 's nachts.

Waar naartoe, wie helpt de koffers dragen. Dit zou ik open laten: laat hen fantaseren, waar is oma naartoe, wie heeft haar geholpen? Je kan dit tekenen, knippen, plakken,... beeldend verwoorden.

Oma is verhuisd: wat is er met haar gebeurd? Ze is dood! Ik vraag me af of kleuters deze link leggen. Mijn verstand zegt dat je nu zou moeten doorvragen tot ze het antwoord zelf vinden, alles behalve eenvoudig. Er zijn geen vragen die me te binnen schieten, ik zou inspelen op wat de kleuters vertellen.

Eindigen kan met wat ik reeds aanhaalde: waarheen beeldend verwoorden. Wat denk jij, waar is ze nu?

Gedicht op eigen niveau:

Ik rouw van jou Michiel

Lieve mama ben je daar?
hier is je jongste zoon
Jij bent m'n mama voor altijd
ik hoor bij jou gewoon.

Lieve mama hoor je me?
Hier ben ik, op de grond
we zouden samen moeten zijn
maar jij loopt in de hemel rond.

Lieve mama luister je?
was ik niet lief genoeg?
ik zal voortaan echt alles doen
wat je me toen vroeg

Lieve mama kom toch terug!
ik hou zoveel van jou
ik mis je zo ontzettend veel
mama, ik rouw van jou.


Kippenvelmoment. Hoe kan iemand met zoveel verdriet, zoiets prachtig schrijven? Volgens mij huivert elke moeder (en ook de niet-moeders) bij het lezen van dit gedicht. Wat als het mij overkomt? Ik lees dit gedicht op 2 manieren:

Als ik daarboven in de hemel rondloop, dan zou ik er alles voor doen om terug op aarde te geraken. Mijn kind heeft verdriet door mij. Ja, ik hoor je, ja ik luister, maar hoe hard ik ook mijn antwoord schreeuw, het zal nooit op de aarde geraken. Als mama nog eens met een schuldgevoel zitten, mijn zoon denkt dat het zijn schuld is dat ik er niet meer ben. Misschien was het een auto-ongeluk, misschien was ik ziek,... allemaal dingen waar mijn zoon niets aan kan doen. Maar hij voelt het zo wel aan. Misschien was het zelfmoord en dacht ik dat het gras groener was aan de overkant. Daar zit je dan, met het verdriet van je zoon erbij. Ik weiger erbij stil te staan dat je kan verder leven na de dood, want als ik dit lees, dan wil ik helemaal niet verder leven na de dood.

Wat gebeurt er als je het gedicht omdraait, als het een gedicht wordt van de mama naar de overleden zoon? De dood "leeft" in ons gezin. Wat als... ? Hier klap ik dicht. Als dit me overkomt, dan weet ik dat er van mij ook een gedicht zal klaarliggen. En dan pas besef je hoeveel je met de dood bezig bent. Mij hoor je niet meer zeggen dat ik er niet over nadenk, ermee bezig ben. Met dank aan de opdracht RZL.

Sandra